Peak Season

Hoe dan ook, de ironie is dat zelfs het mooiste reisje onze laat-kapitalistische malaise niet volledig zal verdrijven. En iedereen die White Lotus heeft gezien weet dat zo’n exotische retraite ook met specifiek haar eigen gevaren komt: gestoorde hotelmanagers, echtelijke ruzie, heimelijk overspel, Siciliaanse gangsters, de onvermijdelijke dood — zelfs de rijksten onder ons ontkomen in de mooiste oorden niet aan de chaos die het leven heet.

De retraite van verloofden Max (Ben Coleman) en Amy (Claudia Restrepo) in Peak Season klinkt in eerste instantie meer wholesome. Het New York-koppeltje heeft een tussenuitje geboekt in Jackson Hole, de crème de la crème van Wyoming dat bekend staat om de prachtige natuur en het feit dat je er geen inkomstenbelasting hoeft te betalen. Max behoort er tot de typische doelgroep. Hij is een masochistische werkverslaafde die niet kan stoppen met praten over de berichtjes die hij op Slack krijgt van zijn corporate baantje. Ex-consultant Amy heeft onlangs een burn-out gekregen en is wat minder overtuigd door dit belastingparadijs. In haar kwetsbare staat twijfelt ze ineens aan alles in haar leven, van haar baan tot haar aanstaande huwelijk.

Enter, Loren (Derrick Joseph DeBlasis), de zachtaardige natuurliefhebber die als tourgids-annex-spiritueel-adviseur de rijke vakantiegangers op sleeptouw neemt in de beeldschone natuur van Wyoming. Omdat Max verzuipt in zijn werk, brengt Amy een lange tijd in haar eentje door met deze charmante vrije vogel die Nomadland-style leeft in zijn truck. Beide blijken dolende zielen, zoekend naar wat de volgende stap in hun leven is. Beide blijken elkaar ook enorm te mogen. Zo zeer dat Amy nog meer twijfelt aan wat ze in godsnaam met haar leven aan moet.

En zo treedt ook Peak Season in gevaarlijk terrein, maar dan op een totaal andere manier dan het meer ironische Triangle of Sadness en White Lotus. Regie- en scenarioduo Steven Kanter en Henry Loevner gaan voor ontwapende oprechtheid in hun verbeelding van een quarter life crisis. Peak Season is beeldschoon, komisch en plezierig, maar stiekem ook pijnlijk ontroerend als onderzoek naar een voor velen herkenbare identiteitscrisis.

Wie ben ik en wat is mijn plek op deze wereld? Op de een of andere manier lokken nieuwe omgevingen en ontmoetingen met vreemden — al helemaal in de ongerepte natuur — dat soort vragen eerder op dan de routines van het dagelijks leven. We kennen allemaal die momenten op reis, dat je ineens beseft dat je leven er totaal anders uit had kunnen zien. De vraag is: handel je daar vervolgens oo naar? hier ligt de echte tragedie van Peak Season, want net als ordinaire vakanties komen ook retreats aan hun einde. Het is die identiteitscrisis in een snelkookpan, dat vergaande zelfonderzoek met een deadline, dat van Peak Season een even herkenbaar als eigenzinnig drama maakt.

Hugo Emmerzael