In Under the Volcano van Damian Kocur krijgt een Oekraïense familie op vakantie op de Canarische Eilanden te horen dat hun terugvlucht naar Kiev is geannuleerd. Rusland is zojuist hun land binnengevallen. De vraag van de zesjarige Fedir – “Waarom ligt er sneeuw als het een vulkaan is?” – krijgt plotseling een heel andere lading. Het is geen sneeuw, het is as. Maar hoe leg je dat uit aan een kind?
Wat begon als zorgen over een parkeerplaats bij het strand op de laatste dag van hun vakantie, wordt een onbepaalde tijd vastzitten in een surreële situatie. Vader Roman, stiefmoeder Nastya, tienerdochter Sofiia en kleine Fedir bevinden zich in een bizarre tussenwereld: gedwongen om toeristen te blijven, ver van hun land dat door oorlog wordt geteisterd, terwijl ze tegelijk veilig zijn in Spanje.
Poolse regisseur Damian Kocur kiest met Under the Volcano bewust voor een andere benadering van oorlogscinema. Geen militaire voertuigen, soldaten of oorlogsgeweld, in plaats daarvan richt de film zich op de psychologische impact van het conflict. De ironie is niet bedoeld voor humor, maar om een wereld te tonen die gewoon doorgaat terwijl een humanitaire tragedie zich ontvouwt. Een conga-rij danst vrolijk “Guantanamera” terwijl de familie hun telefoons checkt voor updates uit Kiev.
De bestaande spanningen in dit samengestelde gezin maken het nieuws van de oorlog alleen maar ingewikkelder om te verwerken. In plaats van samen te komen, begint de familie uit elkaar te drijven in hun eigen werelden, waarbij alleen Nastya de verantwoordelijkheid voelt om alles bij elkaar te houden.
Er is een parallel met Mike, een Afrikaanse immigrant die de kost verdient met het verkopen van armbanden aan toeristen. Sofiia raakt bevriend met Mike: hoewel ze cultureel ver van elkaar staan, zijn ze verenigd door het feit dat ze zichzelf als ballingen beschouwen.
Opvallend is dat alle acteurs hun echte naam gebruiken voor het personage dat ze spelen. De film wordt gedragen door uitstekende prestaties van de centrale cast. Uiteindelijk is het vooral het geluid, meer dan de beelden, dat de inbreuk van de oorlog in het leven van de personages oproept.
Door de focus te verleggen van de gevechten naar een familie die honderden kilometers verderop met de gevolgen moet omgaan, is dit een ander soort oorlogsfilm die net zo effectief is in het overbrengen van de verwoesting. Een film over hoe gewone mensen omgaan met het moment dat hun wereld plotseling een heel andere wordt.
