Een elfjarige jongen die droomt van ballet in een wereld waar mannen boksen en staken: Billy Elliot heeft zijn bokshandschoen in de ring gegooid en kiest voor pirouettes in plaats van uppercuts. Maar hoe vertel je dat aan je vader die bang is dat zijn zoon niet voldoet aan wat zijn omgeving als ‘mannelijk’ beschouwt?
Billy Elliot woont met zijn vader, broer en demente oma in een klein arbeidershuisje in Noord-Engeland. Het is 1984, midden in de beruchte mijnwerkersstakingen. Na de dood van zijn moeder heerst er in huis een sfeer waarin emoties worden weggestopt en alles wat anders is als verdacht wordt gezien.
Billy moet van zijn vader naar bokslessen, maar daar heeft hij geen aanleg voor. Hij ontdekt dat hij veel liever danst bij het balletklasje van de kettingrokende juf Wilkinson (Julie Walters). “Lads do football, boxing or wrestling, no freaking ballet!” roept zijn vader woedend. “What’s wrong with ballet?” vraagt Billy onschuldig. “It just ìs!”
Regisseur Stephen Daldry vertelt het verhaal zonder opsmuk. Geen moment wordt aangezet voor extra drama of humor. Hij laat vooral zien in plaats van uitleggen, wat het verhaal zijn kracht geeft.
De veertienjarige Jamie Bell speelt Billy fantastisch. Hij danst met energie en charme door de grijze straten op muziek van The Clash, Tsjaikovsky en T-Rex. Hoogtepunt is zijn dansimprovisatie op ‘I like to Boogie’.
De film gaat over mannelijkheid en wat dat betekent. Billy’s beste vriend Michael is hopeloos verliefd op Billy, maar Billy’s geaardheid blijft in de film onduidelijk. Het verhaal werkt als een moderne fabel: specifiek genoeg om geloofwaardig te zijn, universeel genoeg om iedereen te raken.
Billy Elliot is een ontroerende film over de moed om jezelf te blijven, ook als iedereen tegen je is. Een verhaal dat je even weer kind laat voelen.
Let op: deze film is onderdeel van het Film in de Pluktent-programma. Film start om 19.15. Ticket: 6 euro.
